Puur

Met dank overgenomen van V.A. (Vera) Bergkamp i, gepubliceerd op maandag 19 juli 2010.

Afgelopen zaterdag was ik op Roze Zaterdag in Amersfoort. De zon scheen, de mensen waren gezellig en er was voldoende te doen. Dus helemaal goed. Het was voor mij sowieso een feestelijke dag met een roze randje, omdat ik die ochtend ben gekozen tot voorzitter van COC Nederland. Trots en fier heb ik van de dag en de optredens genoten.

Tijdens een van de optredens zag ik in het publiek een man lopen. Misschien ken je hem wel. Tatoeages en piercings bedekken en versieren zijn lijf, maar ook zijn gezicht. Het enige waar volgens mij niets op gedrukt of in geprikt is, is zijn leren kleding. Een opvallende verschijning dus. Opeens zag ik een klein jongetje die met zijn mond open naar deze mijnheer keek en toen op de repeatstand zei: ‘Wat mooi, wat mooi, wat is die mijnheer mooi!’ Hij stapte naar die mijnheer toe en streelde met zijn handje over de tatoeages op de hand en arm van die mijnheer en zei weer: ‘Wat mooi, wat mooi.’ Zijn ouders glunderden en de mijnheer keek vriendelijk naar het jongetje. Ik was oprecht vertederd door dit tafereeltje. Wat een puurheid. Wat mooi als je oordeelvrij bent. Wat mooi als je niet wordt gehinderd door vooroordelen of dogma’s.

Die puurheid van dat jongetje is in een breder perspectief helaas vaak ver te zoeken. Tweederde van de homoseksuele mannen en lesbische vrouwen voelt zich soms onveilig vanwege hun seksuele gerichtheid, veertig procent is zich de afgelopen jaren onveilig gaan voelen en een derde heeft zijn of haar gedrag in de openbare ruimte aangepast. Spanningen tussen bepaalde groepen allochtonen en homoseksuelen nemen toe en er is ook spraken van een toenenemend aantal (gewelds-) incidenten in grote steden.

Hoe kun je er nu voor zorgen dat mensen (weer) oordeelvrij kijken? Dat mensen elkaar laten? Hoe kun je zorgen dat de puurheid zoals bij dat jongetje tijdens roze zaterdag de regel is en niet de uitzondering? Het COC gelooft heilig in onderwijs. Op iedere school zou er aandacht moeten worden besteed aan seksuele diversiteit. En natuurlijk is opvoeding daarbij heel belangrijk. Beide vormen de basis hoe je later naar anderen kijkt. Ik hoop dat die jongen van roze zaterdag blijft, zoals hij nu is: puur!

Vera Bergkamp

Voorzitter COC Nederland