Indringend, ontroerend, alarmerend - Hoofdinhoud

"Indringend, ontroerend, alarmerend. Een brief waar je stil van wordt. En getergd. Nog zoveel te doen." Met die woorden vatte ik vandaag op Twitter deze open brief van Maja Mischke - docente op een VMBO in Amsterdam Nieuw-West - aan de nieuwe Amsterdamse wethouder Pieter Hilhorst samen.

Mischke's brief beschrijft op een indringende wijze de misstanden op haar VMBO-school in Nieuw-West: schooluitval, achterstanden, agressie en geweld, absentie, slechte huisvesting, verstoorde thuissituatie tot huiselijk geweld aan toe. De brief beschrijft het allemaal. In even indringende als alarmerende woorden.

Ik heb ze gezien, die jongens en meiden die Mischke beschrijft. Tijdens mijn periode als straatcoach in Amsterdam kwam ik ze dagelijks tegen. En ook toen maakten hun verhalen diepe indruk op me. Ik heb gezien en ondervonden hoe het leven soms een puinhoop van die jongeren maakte. Misschien juist daarom kwamen de woorden van Mischke zo bij mij aan.

Maar ik ben ook getergd. Omdat de open brief van Mischke aan Hilhorst ook een open brief aan heel Nederland is. Omdat de problemen die zij beschrijft, net zo indringend voorkomen in het Haagse Laakkwartier, op Zuid in Rotterdam of Woensel-West in Eindhoven.

Ik zie haar brief daarom ook als een opdracht, een aansporing. Een aansporing om er alles aan te blijven doen om ieder kind, iedere jongere van het beste onderwijs te kunnen laten genieten. En daarmee een aansporing om verschillen weg te nemen. Het verschil van een kleine zeven minuten fietsen van binnen naar buiten de Amsterdamse Ringweg. Maar in praktijk het enorme verschil tussen een deel van de stad waar jongeren kansen krijgen en nemen om het beste uit zichzelf te halen en een deel van de stad waar dit allerminst vanzelfsprekend is.

Daar gaan we dag na dag mee verder. Voor al die jongeren in Amsterdam Nieuw-West en daarbuiten, maar voor ook voor Maja Mischke en al haar collega's.