Europese coup in drie fasen - Hoofdinhoud
Het is de afgelopen week wel eens omschreven als de ‘totale unie’, de toekomstplannen voor de eurozone die we vandaag in de Tweede Kamer bespreken. In drie fasen zouden we moeten toegroeien naar een eurozone waar het economische en begrotingsbeleid in belangrijke mate gezamenlijk wordt vastgesteld. In werkelijkheid zullen het vooral ambtenaren van de Europese Commissie zijn die het beleid bepalen. De regering stelt zich sceptisch op, maar dreigt in Brussel toch in te stemmen met de door Van Rompuy voorgestelde routekaart richting de totale unie. Ik roep de regering op deze coup in drie fasen te stoppen. Mochten deze plannen toch doorgaan dan moet er in ieder geval een referendum over worden gehouden. Lees hier mijn complete bijdrage aan het debat.
Bij deze Europese Raad ligt een routekaart voor die moet leiden tot de voltooiing van de Economische en Monetaire Unie. In de praktijk is het niet anders dan een regelrechte coup van federalisten die dromen van de Verenigde Staten van Europa. Ze hebben na Griekenland en diverse andere steunlanden de smaak te pakken en willen overal het economische en begrotingsbeleid kunnen dicteren. We waren sluipenderwijs al hard op weg, maar tijdens deze Europese Raad zal de premier worden gevraagd met dit doel in te stemmen. Als het aan de SP ligt, zegt de premier daar glashard nee tegen. Wij doen de Nederlandse economie, de begroting en daaraan vastgekoppeld onze werkgelegenheid en welvaartstaat niet in de aanbieding in Brussel. Met deze route kan ook niet worden ingestemd zonder instemming van de Nederlandse bevolking. Net als in 2005 zal hier een referendum over moeten worden gehouden.
De regering ontkent het politieke belang van deze top door te zeggen dat formele besluitvorming nu niet aan de orde is. Bij deze top wordt echter een richting ingeslagen waar straks geen weg van terug meer is. Gelukkig twijfelt de regering zelf ook over een aantal onderdelen van het rapport Van Rompuy maar ze zou er goed aan doen nu duidelijk stelling te nemen door op die onderdelen nee te zeggen. Niet alleen nee tegen het idee maar ook nee tegen verdere uitwerking ervan. Deze plannen moeten volledig van tafel. Het stoplicht moet op rood worden gezet.
Rood als het gaat om het voorleggen van begrotingen aan Brussel voordat het hier Prinsjesdag is. Ja, de begrotingsafspraken moeten beter moeten nageleefd. Maar wel op een slimme manier. Niet te snel en te hard bezuinigen zodat de economie en daarmee verdienvermogen van overheden wordt geschaad. Zijn de mogelijkheden om landen aan te spreken indien het uit de hand loopt niet al groot genoeg?
Rood als het gaat om het creëren van een speciale begroting voor de eurozone met uiteindelijk een Europees ministerie van financiën. Economische schokken zouden we in onze eigen begroting moeten kunnen opvangen en de Europese begrotingsregels moeten dat mogelijk maken. Is de regering bereid zich daarvoor in te zetten? De regering zegt een eurozonebegroting af te wijzen maar het voorstel staat wel in de concept-conclusies. Gaat de regering zorgen dat dit uit de conclusies verdwijnt?
Rood licht geldt ook voor de lidstaatcontracten waarin we ons verplichten de economische aanbevelingen van de Europese Commissie uit te voeren. Waarom zou de Commissie beter in staat zijn om bijvoorbeeld het probleem van de Nederlandse woningmarkt en hypotheekrente te doorgronden dan wijzelf? Waarom wil de regering de Europese Commissie nog meer macht geven, om via omgekeerde meerderheidsbesluitvorming, op dit soort terreinen maatregelen met een eventuele boete af te dwingen?
Extra disciplinerende maatregelen zouden vooral bedoeld zijn voor landen die er financieel en economisch een potje van hebben gemaakt. Maar bevinden de meeste eurolanden, net als Nederland, zich niet al onder verscherpt toezicht op de naleving van de begrotingsregels en de macro-economie? De aanscherpingen zullen ervoor zorgen dat we voor jaren onder toezicht staan van de Europese Commissie. Wij kiezen voor economische coördinatie en niet voor dictaten van een democratisch gebrekkige Europese Commissie.
Tot slot de democratische pijler. Nationale regeringen zouden volgens het rapport niet in staat zijn om de belangen van de EU als geheel te behartigen. De regering deelt de opvatting dat het Europees Parlement dat beter kan. Dat is voor ons geen gelijkwaardig alternatief. Geef nationale parlementen ook binnen de EU een formele rol, anders zullen ze ons niet serieus nemen. Samenvattend voorzitter: De premier moet zich fel verzetten tegen deze coup in 3 fasen. Als hij nu zwijgt, heeft hij straks geen recht van spreken meer.