Debat over een uitblijvende oplossing voor mensen met een verstandelijke beperking en (ernstige) gedragsproblemen - Hoofdinhoud

Spreektekst Vera Bergkamp (D66) voor het debat over een uitblijvende oplossing voor mensen met een verstandelijke beperking en (ernstige) gedragsproblemen

Datum: 10 september 2013

Tijd: 20.30 uur - einde vergadering

[Inleiding]

MdV,

De afgelopen dagen,

vandaag nog zelfs,

hebben we in deze zaal

intensief met elkaar gesproken

over de Wet Zorg en Dwang.

Ik vond dat,

en dat heb ik eerder ook al aangegeven,

een waardig debat.

Ter voorbereiding op dít debat

heb ik de uitzending van EenVandaag

nog eens teruggekeken.

Ik werd er weer stil van.

En eigenlijk,

ben ik dat nog steeds.

De reportage laat indringend zien

hoe moeilijk het is

om aan jongeren met een combinatie

van problemen

de juiste en beste zorg te bieden.

[Problematiek]

MdV,

Volgens het CCE is een gebrek

aan geld en expertise

niet het probleem.

In de meeste gevallen lukt het

om in het overleg tussen ouders,

zorgverleners en zorgkantoren,

tot een maatwerkoplossing te komen.

Samenwerking is daarbij het sleutelwoord.

Ouderinitiatieven kunnen daarbij

een belangrijke rol spelen.

Helaas lijkt het erop dat die ouderinitiatieven

soms oplopen tegen Haagse regels.

- Herkent de staatssecretaris dat beeld? En hoe kunnen we ouderinitiatieven de ruimte bieden?

Soms loopt wat ouders vragen

en wat de zorgverlener kan bieden,

zover uiteen,

dat dit leidt tot spanningen over en weer.

- Je kunt als ouder dan bij het CCE terecht, maar waar nog meer?, zo vraag ik de staatssecretaris.

[Normaal begaafde kinderen]

Het CCE ziet een knelpunt

voor normaal begaafde kinderen

met autisme en gedragsproblemen.

Voor deze groep

• - 

  volgens het CCE gaat het om

zo’n 30 kinderen per jaar -

bestaan eigenlijk geen passende voorzieningen.

Niet in de gehandicaptenzorg,

niet in de psychiatrie,

en niet binnen de jeugdzorg.

- Graag een reactie van de staatssecretaris.

Het CCE pleit

voor een goede regionale samenwerking

tussen zorgkantoren en instellingen,

en tussen zorgkantoren onderling.

In de praktijk zijn er goede

en minder goede voorbeelden.

En dit is wel heel bepalend

voor het vinden van een passende voorziening.

Ik heb daarover de volgende vragen:

- Is de staatssecretaris bereid hier meer werk van te maken? Welke rol ziet hij daarbij voor zichzelf weggelegd? Wil hij deze samenwerking gaan faciliteren en de concrete resultaten gaan monitoren?

- Wat zijn de uitkomsten van het overleg dat de staatssecretaris met de zorgverzekeraars zou voeren over de rol bij kinderen met een complexe zorgvraag?

[Feiten]

MdV,

In de brief die de staatssecretaris

ons in januari heeft gestuurd,

lees ik dat concrete cijfers ontbreken.

Ik ben daarom blij

dat we bij de behandeling van de Wet Zorg en Dwang

hebben kunnen regelen

dat er op initiatief van D66

ook in de zorg voor mensen met een beperking

een landelijk uniform registratiesysteem komt.

Maar ook hier geldt

dat we in de tussentijd niet stil kunnen blijven zitten.

- Is de staatssecretaris bereid te monitoren hoeveel gevallen er zijn waarvoor het moeilijk is om een goed passende plek te vinden?