Weeklog Dennis de Jong: Waren er in Straatsburg deze week volksvertegenwoordigers aan het werk? - Hoofdinhoud
Veel Europarlementariërs klagen over de kloof tussen de burger en het EP. Er zou te weinig interesse zijn voor het EP of een gebrek aan goede informatie: vandaar alle geldverslindende communicatieprogramma’s die boodschappen zenden richting de burger. Zou het echter ook niet zo kunnen zijn dat de burger niets met het EP heeft, eenvoudig omdat er besluiten worden genomen waar de meeste mensen tegen zijn? Deze week waren er verschillende stemmingen waarbij ook de meeste Nederlandse Europarlementariërs rechtstreeks ingingen tegen wat het overgrote deel van de Nederlandse bevolking wil. In die zin kun je je afvragen of zij wel echte volksvertegenwoordigers zijn.
We hebben deze week vanuit Straatsburg een flink aantal persberichten uitgebracht. In een enkel geval kon ik positief berichten, maar in de meeste gevallen leek het EP flink de weg kwijt te zijn. Neem de liberalisering van het spoor. In sommige media werd dit besluit gepresenteerd als een mooi resultaat, want de NS kan op het grootste deel van het hoofdspoor blijven rijden. Pardon? Is het een goed resultaat, als Brussel dicteert hoe wij onze spoorwegen organiseren? Het overgrote deel van de Nederlanders wil terug naar één spoorbedrijf voor heel Nederland, waarop de Tweede Kamer toezicht kan houden. Zij geloven niet meer in al die liberaliseringssprookjes. Kortom: wie vertegenwoordigt het EP hier nu? De burger die deze liberaliseringsplannen niet ziet zitten? Het nationale parlement dat ProRail en de NS het liefst samenvoegt? Echte volksvertegenwoordigers zouden het hele liberaliseringsvoorstel gewoon hebben afgewezen. Ik heb dan ook tegen gestemd.
We stemden deze week ook over de invoering van Europees kooprecht voor grensoverschrijdende aankopen. Dit is een geval van pure misleiding: een aantal jaren geleden vroeg de Europese Commissie enkele wetenschappers, geheel vrijblijvend, een soort Europees Burgerlijk Wetboek te schrijven. Nee, lidstaten hoefden niet bang te zijn: de Commissie zou geen Europees BW gaan voorstellen. Vivianne Reding was in een informele bijeenkomst wél eerlijk: ze zei me dat ze zo’n Europees BW zeker wil, maar dat ze dit stapsgewijs gaat invoeren. De eerste stap is nu de invoering van dit Europees kooprecht voor aankopen over de grens. Bedrijven (en niet de consumenten) kunnen kiezen: ofwel ze hanteren het nationale consumentenrecht, ofwel het Europees kooprecht. Ze kiezen natuurlijk wat voor hen het voordeligst uitpakt, en zo gaat de Nederlandse consument er straks behoorlijk op achteruit: minder lange garantietermijnen, opzegging van abonnementen niet meer maandelijks maar jaarlijks, en hogere vooruitbetalingen bij aankopen, om maar een paar voorbeelden te noemen. De Nederlandse ‘volks’vertegenwoordigers hebben de consumenten in de kou laten staan. De Nederlandse Consumentenbond is dan ook niet echt blij met dit besluit.
Er zijn nog meer voorbeelden van besluiten die deze week werden genomen, waar de meeste Nederlanders niets in zien: het verplichte inbouwen van een spionnenkastje in de auto, de oproep om het bezoeken van prostituées strafbaar te stellen, en de instelling van een Europees Openbaar Ministerie. Voor eurokritische partijen als de SP zijn dit cadeautjes: we kunnen zo laten zien dat het ‘volk’ in het EP niet goed vertegenwoordigd wordt en dat een stem op gevestigde partijen meestal een stem tegen jezelf is. Eigenlijk zou ik dan ook blij moeten zijn, maar ondertussen worden dit soort besluiten, als de Raad van ministers ook akkoord is, wel opgelegd aan de Nederlandse samenleving. En dat is doodzonde.