Ingrepen in de zorg geven alle reden tot opwinding - Hoofdinhoud

Wat minister Schippers van Volksgezondheid doet, geeft alle reden om ontdaan en geschokt te zijn.

Zaterdag 21 juni schreef politiek verslaggever Gerard Beverdam dat hij mijn houding in het politieke debat niet kan waarderen. Hij vindt dat ik vaak geschokt en ontdaan reageer.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat hij daarin gelijk heeft. Ik ben ontdaan als ik hoor dat ouderen sneller overlijden nadat ze gedwongen werden te verhuizen uit hun verzorgingshuis. Ik ben geschokt als ik hoor dat een miljoen mensen hun eigen risico niet meer kunnen betalen.

Waar we het absoluut over eens zijn is dat we de zorgkosten goed in de gaten moeten houden. De minister wil graag dat zorgverzekeraars de regisseurs van de zorg zijn. Om dat te bereiken moeten patiënten naar de zorgaanbieders gaan waar zorg is ingekocht. Of dit leidt tot lagere kosten, is omstreden.

Het leidt zeker tot minder keuze en dat kan echt problematisch zijn voor de patiënt. Om nog maar te zwijgen over de gevolgen die dit heeft voor de arts. Moet die alles doen in het belang van de patiënt - zoals in de eed van Hippocrates wordt beloofd, of moet die handelen naar de wens van de zorgverzekeraar? Wat als die belangen strijdig zijn?

Wat mij stoort, is dat Schippers weer de pijlen richt op de patiënt en de zorgverleners, als oorzaken van de stijgende zorgkosten. Dat veel geld wordt verspild door kronkels in ons zorgstelsel laat zij hiermee buiten beschouwing. Jaarlijks geven de zorgverzekeraars een half miljard euro uit aan marketing en reclame om klanten te lokken. De minister noemt deze kosten onderdeel van het systeem. Ik zie het als verspilling van premiegeld.

Ook maken de zorgverzekeraars jaar in jaar uit winst, de afgelopen jaren meer dan een miljard euro per jaar. Van de minister mag dit geld in de reserves worden gestopt, terwijl aan de andere kant hard wordt gesneden in de thuiszorg, ouderenzorg en nu dus ook in de vrije artsenkeuze.

Zorg is voor iedereen belangrijk. Iedereen weet dat hij op een dag patiënt zal worden en niemand wil dat de toegang tot zorg afhankelijk is van de dikte van je portemonnee. Helaas is dat wel de kant die we opgaan. Mensen met lagere inkomens worden gedwongen een goedkope polis af te sluiten en verliezen daarmee hun keuzevrijheid. Bangmakerij? Deze tweedeling wordt gevreesd door huisartsen, patiëntenverenigingen en ook de SP.

Ik verwacht van de minister van Volksgezondheid dat ze niet alleen de kwaliteit en houdbaarheid van de zorg goed bewaakt, maar ook de gelijke toegang. Helaas zie ik dat niet terug bij deze minister en daar kan ik me inderdaad behoorlijk over opwinden.