Eerlijke sport - Hoofdinhoud
Het is voor velen het gesprek van de dag: doping. De Tour de France is op zijn kop gezet. Hoewel de sport vast nooit helemaal ’schoon’ is geweest (welke tak van de samenleving is dat wel?) staat de geloofwaardigheid van de wielerwereld meer dan ooit op het spel.
Het is een lastig verhaal.
Er wordt gezegd dat het dopingprobleem te danken is aan de druk van de commercie. Maar op gewichtheffers en kogelstoters staat veel minder commerciële druk en toch worden er nog regelmatig atleten betrapt op het gebruik van verboden middelen. Er wordt gezegd dat de Tour-etappes korter moeten, omdat het voor een normaal mens niet is vol te houden. Maar sporters zijn geen normale mensen, ze zijn extreem getraind en topfit. En de uitslag van de 100 meter sprint is ook vaak genoeg mede bepaald door dopinggebruik, dus het inkorten van etappes zal geen wondermiddel zijn. Het is een generatiekwestie, zeggen anderen: de oude garde zou nog geneigd te zijn om ‘te pakken’, maar de nieuwe generatie wil ‘schoon’ rijden. Maar de onlangs betrapte Sinkewitz was toch echt een jonkie.
Alle genoemde factoren zullen ongetwijfeld van invloed zijn, maar geen ervan lijkt mij doorslaggevend. Sporters willen het maximale uit hun fysieke vermogen halen. De kennis die ze daarvoor kunnen aanwenden, is inmiddels zeer ver gevorderd. Wielrenners weten hoe ze tijdens een rit veel meer calorieën kunnen verbranden dan ze weer bij kunnen eten, en de volgende morgen toch weer topfit aan de start kunnen staan. Het is geen kwestie meer van een donkerbruine boterham en wat vitaminepillen, de medische begeleiding is een kwestie van hoogwaardige lichaamstechnologie geworden. Daarmee is de grens van wat nog medisch en ethisch verantwoord is, niet langer nog door ons leken te onderscheiden. Wat voor ons geldt is dat de regels, eenmaal vastgesteld, worden gerespecteerd. Wie over die afgesproken grens gaat, bedriegt zijn collega’s en het publiek en moet hard aangepakt worden.
Het lijkt een soort Catch 22: om de sport voor een dopingcrisis te behoeden zijn de controles extreem intensief en worden de regels zeer rigide gehandhaafd, maar juist door het resultaat daarvan is de wielersport nu in een ongekende dopingcrisis beland. Dit pijnlijke proces is echter hard nodig en hopelijk komt de sport er juist weer sterker en geloofwaardiger uit tevoorschijn. Miljoenen mensen ontlenen er immers plezier en inspiratie uit en dat is te mooi om te laten verzieken door mensen die niet eerlijk zijn.
Inmiddels heeft AZ-coach Louis van Gaal gesteld dat ook de voetballerij een grote schoonmaak behoeft. “Ook wat er in onze sport is opgebouwd, is lang niet altijd zuiver in ethisch opzicht. Ik hoef maar te wijzen op de omkoopschandalen in België en Italië. In het Belgische voetbal heb ik als speler zelf vroeger al omkooppraktijken meegemaakt. Heus, in de voetbalwereld kan de zaak ook zomaar in elkaar klappen.”