Oorlog of terreur? - Hoofdinhoud

De aanslagen in Parijs herinneren ons aan de kwetsbaarheid van onze open en vrije samenleving. We willen alles kunnen zeggen en mogen denken. We zijn zo aan onze vrijheden gehecht dat we mensen en organisaties tolereren die onze vrijheid verafschuwen. Mensen met die overtuiging hebben in Parijs een bloedbad aangericht maar dat had even goed in Antwerpen of Utrecht kunnen gebeuren. Het gedachtegoed van deze mensen kent geen grenzen. We zullen dus niet alleen de daders en de handlangers van de slachting in Parijs moeten opsporen en berechten. We zullen ook actief hun gedachtegoed moeten bestrijden. We zullen moeten voorkomen dat meer mensen zich ertoe laten overhalen. Dat wordt de grootste uitdaging van de komende jaren. Daarnaast zullen onze politie en inlichtingendiensten zich moeten richten op het beschermen van burgers en het voorkomen van aanslagen. Garanties tot succes zijn er in het geheel niet. Politici en burgers zullen moeten strijden voor onze vrijheid, voor onze beschaving. Niet met wapens maar met woorden. In tijden van oorlog zet je het leger in maar wat moeten we nu met tanks en gevechtsvliegtuigen? Daarmee gaan we deze strijd tegen terreur in Europa niet winnen. Beschaving is het enige juiste antwoord op terreur.