Salonfähig extremisme - Hoofdinhoud

Eerder deze week was Okay Pala, de woordvoerder van de radicale

organisatie Hizb ut Tahrir (HuT) te gast bij de talkshow Pauw. HuT,

een organisatie die vanwege de antisemitische en discriminerende

uitlatingen verboden is in veel van de ons omringende landen, maar ook

bijvoorbeeld in Pakistan, strijdt al ruim 50 jaar om alle moslimlanden

te verenigen in een kalifaat. Deze radicalen schuwen volgens de AIVD

het gebruik van geweld niet om hun doelen te bereiken, al ziet de

minister voorlopig nog geen aanleiding om deze club in Nederland te

verbieden.

Terug naar Pauw. Want daar was Pala van harte welkom aan tafel. Een

man die namens een organisatie spreekt die jonge Britse islamitische

studenten oproept om naar Irak te reizen en een ideologische strijd te

voeren tegen het Westen. Een organisatie die onze rechtstaat niet

erkent. Een organisatie die christenen, homo’s en joden dood wenst.

Een organisatie die vindt dat vrouwen niet in de openbare ruimte

thuishoren. Een organisatie die bereid is om al het voorgaande met

bruut geweld af te dwingen. Ja, de woordvoerder van deze gevaarlijke

organisatie kwam strak geschoren en getrimd netjes om 23:00 onze

huiskamers binnen. Net toen u thuis een biertje pakte en lekker op de

bank ging zitten, moesten alle gasten aan tafel bij Pauw hun wijntje

inruilen voor een glas water. Uit respect voor deze hoogstaande,

unieke gast, uiteraard.

Dit is meteen kort samengevat wat er momenteel grondig mis is in

Nederland. Een verkrampte houding op het moment dat het over religieus

extremisme gaat. We verzeilen in theologische en theoretische

discussies en alsof dat niet genoeg is, maken we het ook salonfähig.

Want immers; vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof, toch?

En laat ik hier dan mijn mantra maar weer eens opzeggen: vrijheden

zijn niet absoluut. Op het moment dat jouw vrijheid, die van mij

beperkt, hebben wij een probleem. Beter nog, heb jij een probleem.

Jij hoeft van mij geen alcohol te drinken, maar het gaat je ook niets

aan als ik wel een glas wijn neem.

Jij mag vrouwen uit het straatbeeld willen verwijderen,maar ik zal mijzelf nooit voor je verstoppen.

Jij hoeft geen Joodse, christelijke of homoseksuele vrienden te

hebben, maar van die van mij blijf je met je poten af.

Natuurlijk heeft de redactie van Pauw het recht om uit te nodigen wie

men wil en heb ik de vrije beschikking over mijn afstandsbediening.

Maar het is goed dat de redactie tegelijkertijd ook stilstaat bij de

verantwoordelijkheid die hoort bij het gunnen van zendtijd aan een

gast. Had de redactie van Pauw een neo-nazi uitgenodigd om gezellig in

debat te gaan en daarbij ook nog eens aan de andere aanwezige gasten

gevraagd zich aan te passen aan de wensen van deze spreker? Dacht het

niet. Het wordt tijd dat we scherp bepalen waar onze grens ligt als

het gaat om religieus extremisme. Want wat mij betreft zijn we er

inmiddels echt ver over heen.