Je doet er toe

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op woensdag 31 mei 2017.

“Het gaat niet om individuele doelen,” zegt hoogleraar pedagogiek Micha de Winter in Trouw “Ouders vinden het belangrijk dat hun kind gelukkig wordt. Voor mij telt net zo goed of ze bij een gemeenschap horen, iets voor een ander kunnen doen.” De Winter heeft gelijk. En volwassenen zouden dat moeten voorleven.

Volgens De Winter zit de samenleving te springen om mensen die met elkaar iets van de wereld willen maken. Zo is het ook natuurlijk. De mens is bovendien een sociaal wezen. De wetenschap dat je er voor een ander kunt zijn, dat je gezien en erkend wordt, is voor mensen bijna van levensbelang. De gedachte dat je in je eentje moet overleven in een jungle van individuen is beangstigend.

Soms lijkt het wel alsof we die waarheid vergeten zijn. En dat het alleen maar gaat over het eigen ik. Alsof persoonlijke vrijheid en de eigen prestaties het hoogste doel zijn. In een verder vooral verdeelde en gevaarlijke wereld. Maar zo is het niet. En zo hoort het in elk geval niet te zijn. Ieder mens doet er toe. En dan vooral in relatie tot andere mensen.

Kinderen horen het gevoel te krijgen dat de samenleving ook op hén zit te wachten. Dat ze er toe doen en dat ze iets bij te dragen hebben. En dat ze deel uitmaken van iets dat groter is dan hun eigen ik. Ouders en andere opvoeders horen dat besef en dat perspectief uit te dragen. De Winter: “Hou jezelf tegen het licht als opvoeder. Leef je zelf dat optimisme voor?” Wijze woorden wat mij betreft. En van levensbelang voor ieder mens. En van de samenleving als geheel.