‘Vrijwillige’ ouderbijdrage - Hoofdinhoud
Voor ouders met een hoog inkomen is het meestal niet zo’n groot probleem. Maar de kosten die sommige scholen in rekening brengen kunnen behoorlijk in de papieren lopen. In principe betaalt de overheid het onderwijs. Inclusief boeken en andere lesmaterialen. En betalen ouders alleen voor gymkleding, pennen, schriften etc. In de praktijk gaat het vaak anders.
Scholen die niks extra’s bieden krijgen minder aanmeldingen. Want onderwijs moet naast goed ook vooral leuk zijn. Toen ik op het VWO zat, ging alleen de voor-examenklas op buitenlandse reis. Dat was nog redelijk te overzien. Veel scholen bieden tegenwoordig tientallen buitenlandse reizen, trips en uitwisselingen aan. Om over de hoeveelheid excursies nog maar te zwijgen.
Maar ja, al die extra’s kosten geld. En dus krijgen ouders daarvoor de rekening. In theorie hoef je die als ouder niet te betalen. Maar in de praktijk liggen veel ouder liever krom dan hun kind niet mee te laten gaan op (weer een) schoolreis. De trend om ouders op kosten te jagen lijkt niet te keren. Veel scholen vinden dat kinderen moeten beschikken over een laptop of tablet. Niet verplicht natuurlijk. Want dat mag niet van de overheid. “Maar om de lessen optimaal te kunnen volgen is het eigenlijk wel nodig.”
Ik denk niet dat iedereen me dit in dank af gaat nemen. Maar ik zet grote vraagtekens bij het onderwijskundig nut van veel van die extra’s. Natuurlijk zijn extra’s leuk. En natuurlijk trekken ze veel nieuwe aanmeldingen. Maar echt bijdragen aan de leerprestaties van leerlingen? Ik ben op zijn zachtst gezegd niet overtuigd. Iedere ouder wil het beste voor zijn / haar kind. En staat dus onder zeer grote druk om maar weer de portemonnee te trekken. Ook wanneer dat eigenlijk onverantwoord is.
Een vrijwillige bijdrage is nooit vrijwillig. Niet echt tenminste. Het zou goed zijn wanneer scholen dat goed in hun oren zouden knopen. Want het gemak waarmee een bijdrage wordt gevraagd voor activiteiten waarvan het onderwijskundig nut twijfelachtig is, brengt mensen onbedoeld in de problemen.