Vakantie is een toverbal - Hoofdinhoud
“Vakantie is een toverbal, je weet niet wat het worden zal. Maar een ding weten we meteen, je kunt het niet alleen….” Dit zijn de eerste regels van het KAKO-vakantielied. Voor de 52e keer organiseert KAKO Kindervakantiewerk de zogenaamde Grote Week. Een sportieve, leuke en spannende week voor zo’n 450 kinderen uit de Ruwaard en verre omtrek. Ook dit jaar mocht ik een dagje vrijwilliger zijn. Ik heb genoten.
Om kwart voor negen stipt kwam ik aan op het terrein in het Elzeneindpark. Zoals ieder jaar weer helemaal aangekleed in thema. Het was meteen duidelijk. Er was iets aan de hand met een mol. Wat was me niet meteen duidelijk. Maar het was serieus genoeg. Want kinderen en leiding spraken over een enorme mol die overlast bezorgde. En een zekere Drika en Dirkje die dat probleem wel eens even zouden oplossen.
Voor de jongere kinderen waren er spelletjes op het terrein. Maar de oudere kinderen gingen met de fiets naar Herperduin. Daar liepen ze een GPS-tocht. En bij verschillende posten zouden opdrachten gedaan worden. Samen met Trudy stond ik op zo’n post. Makkelijk genoeg zou je zeggen. Maar het liep allemaal net iets anders dan gedacht.
Niet ver van onze post vonden we een hut. En in die hut lagen allemaal mollenklemmen en ander materiaal om die beestjes om zeep te helpen. Bovendien lagen er handleidingen voor het vangen van allerlei dieren. Waarschijnlijk was dat het huisje van Drika en Dirkje. Maar ze waren nergens te bekennen. We vonden het wel zielig voor de mollen. En ook een beetje gemeen. Dat moest toch anders kunnen? We besloten de kinderen om hulp te vragen.
Iedere groep die langskwam, bood direct aan om mee te zoeken naar insecten. Want met insecten konden we de mol lokken. En, eenmaal gevangen zouden we de mol kunnen uitzetten op een stuk terrein waar hij geen kwaad kon doen. Op een andere post kwam de leiding op een zelfde soort idee. Daar kregen de kinderen een soort flesje waarmee geluid gemaakt kon worden. Mollen houden niet van dat geluid. Lokken met insecten dus. En opjagen met geluid. Dat was een goed idee.
Sommige kinderen vonden het inmiddels wel erg spannend worden. Enorme mollen, insecten, klemmen en ander materiaal. Dirkje en Drika waarvan niet helemaal duidelijk is of ze te vertrouwen zijn of niet. Maar samen staan we sterk. En er werd besloten een poging te wagen de mol te vangen. Honderden kinderen omsingelden de vermoedelijke verblijfplaats van de mol. En wat er toen gebeurde….
Op aangeven van Jeroen begonnen de kinderen op hun flesjes te blazen. Het was een spookachtig geluid. En langzaam kwam er beweging in de molshoop. Een enorme en angstaanjagende mol kwam tevoorschijn. Geschrokken van het geluid deinsde hij achteruit en raakte daarbij iets dat een sissend geluid veroorzaakte en waar rook vanaf kwam. Uit de bomen kwam een soort spook. En nog verder geschrokken liep de mol in de val. Enkele stoere leiders rolden de mol in een groot net. En leverden hem af aan de boswachter die inmiddels gewaarschuwd was.
“Vakantie is een toverbal. Je weet niet wat het worden zal.” Een ding is zeker. Wie mij aan het begin van de dag zou hebben verteld dat ik een mol van 60 kilo zou helpen vangen, had ik niet geloofd. Wat er met Dirkje en Drika is gebeurd dat weet ik niet. Maar ik vermoed dat het in de Ruwaard de komende dagen knap spannend zal blijven. Ik heb genoten van de kinderen en van de organisatie van dit grote spektakel. “Een ding weten we meteen. Je kan het niet alleen.” Als volgend jaar mijn hulp voor een dagje weer gewaardeerd wordt, kom ik zeker weer.