Gedelegeerde richtlijn - Hoofdinhoud

Dit bindende besluit van de Europese Unie bevat uitgewerkte doelstellingen waar alle lidstaten i van de Europese Unie i aan moeten voldoen. De lidstaten zijn verplicht de doelstellingen te verwezenlijken; de wijze waarop staat de lidstaten vrij. Zo kunnen ze rekening houden met de specifieke situatie in hun eigen land. Lidstaten zijn verantwoordelijk voor de juiste en tijdige implementatie i van gedelegeerde richtlijnen.

Gedelegeerde richtlijnen hebben een beperking hoeveel er mee geregeld kan worden. Een gedelegeerde richtlijn wordt gebruikt om eerder vastgestelde kaderwetgeving aan te vullen en uit te werken. Er mag niets worden vastgesteld dat buiten het kader van dat bestaande stuk wetgeving valt.

Toepassingsgebied

Gedelegeerde richtlijnen zijn niet direct toepasbaar, omdat ze eerst moeten worden omgezet in nationale wetgeving. De gedelegeerde richtlijn geeft aan wat voor soort maatregelen er nodig zijn om bepaalde doelen te realiseren, maar het is aan de lidstaten om ze toe te passen in hun nationale wetgeving.

De ruimte voor de lidstaten om de regels naar eigen inzicht te interpreteren is echter beperkt; voor gedelegeerde richtlijnen geldt dat ze vaak al tot in detail zijn uitgewerkt. Het gaat bij gedelegeerde richtlijnen meer om de vraag hoe ze wetstechnisch en juridisch passend gemaakt kunnen worden, enkele nationale accenten en nuanceringen daargelaten.

Om er voor te zorgen dat de doelen van een gedelegeerde richtlijn worden bereikt, moeten lidstaten gedelegeerde richtlijnen op tijd omzetten in nationale wetgeving. Een lidstaat kan voor het Europees Hof van Justitie i worden gedaagd als hij dat niet op tijd heeft gedaan, of als de nationale wetgeving niet bijdraagt aan het behalen van de gestelde doelen in de gedelegeerde richtlijn.

Voorbeeld:

De EU heeft in 2014 een nieuw kader opgesteld waar de handel in financiële instrumenten aan zou moeten voldoen. Gezien de complexiteit van de handel in financiële producten moest de Commissie dat kader middels een reeks technische regelingen verder invullen. Eén van deze regelingen gaat in op hoe de belangen van investeerders in investeringsfondsen beter gewaarborgd kunnen worden. Vervolgens moesten de lidstaten deze waarborgen inpassen in het bestaande nationale toezicht en regelgeving met betrekking tot investeringsfondsen.

Een gedelegeerde richtlijn geldt niet rechtstreeks voor burgers. Wanneer een nationale overheid te laat is met het implementeren van een gedelegeerde richtlijn, mogen particulieren zich wel op de bepalingen uit een gedelegeerde richtlijn beroepen tegenover elk nationaal voorschrift dat niet met de gedelegeerde richtlijn in overeenstemming is. Ze kunnen ook aanspraak maken op de hun op grond daarvan toekomende rechten en deze rechten eventueel voor de nationale rechter geldend maken.

Dit heet het principe van rechtstreekse werking. Een voorwaarde is wel dat de bepalingen van de gedelegeerde richtlijn voldoende nauwkeurig zijn.

Vaststellen gedelegeerde richtlijnen

De procedure voor het vaststellen van gedelegeerde handelingen i wordt mede gebruikt voor het vaststellen van gedelegeerde richtlijnen.

Op basis van een bestaande Europese wet mag de Europese Commissie gedelegeerde richtlijnen opstellen. Experts beoordelen de voorstellen, en het Europees Parlement en de Raad van Ministers kunnen vooraf en/of achteraf bezwaar maken.

Gedelegeerde handelingen, waar de gedelegeerde richtlijn een mogelijke vorm van is, vinden hun basis in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie i (VwEU).

• - 

  instrument: zesde deel VwEU titel I hoofdstuk 2 eerste afdeling art. 290 i