Filibustering

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op woensdag 22 november 2017.

Heel eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord. Filibustering. Zo veel spreektijd aanvragen dat een wetsvoorstel niet op tijd in stemming kan worden gebracht om voor een bepaalde datum in te gaan. Maar oud gediende Van Rooijen van 50+ haalde het middel van stal. En vond in de heer Mulder van de PVV een bondgenoot.

Ergens valt het te waarderen natuurlijk. Als je echt iets vindt dan haal je alle (procedurele) mogelijkheden uit de kast om je zin te krijgen. Ook als je dat je nachtrust kost. Dat niet alleen jij, maar ook de overige Kamerleden in principe niet naar huis kunnen is misschien niet zo sympathiek. Maar het doel heiligt de middelen.

Om vergaderingen in de Tweede Kamer geldig te laten zijn moet minimaal de helft plus een kamerlid in huis zijn. Dat zijn er dus zesenzeventig. Die som is snel gemaakt. Het is dus niet voldoende om de woordvoerders onderling te laten sparren. Om het mogelijk te maken dat de woordvoerders van de oppositiepartijen PVV en 50+ de hele nacht kunnen spreken, moeten de coalitiepartijen dus aanwezig zijn.

En zo doet zich de aparte situatie voor dat op de woordvoerder na de volledige fractie van de PVV, de hele SP, en het overgrote deel van de rest van de oppositie lekker thuis ligt te slapen. En dat de coalitie midden in de nacht naar uren en uren herhaling van dezelfde argumenten zit te luisteren. Dat in Den Haag andere mores gelden dan in Oss wist ik al. Maar dit is dan weer erg bijzonder.