De klimaattop als een festival - Hoofdinhoud

De klimaattop doet me af en toe wel een beetje aan Lowlands denken. Een jaarlijks festival met gelijkgestemden. Drukke gangen, iedereen op zoek naar het laatste nieuws. Partytenten waar driftig gegrild wordt en WC-blokken die een popfestival niet zou misstaan.

Het festivalterrein is dit keer goed van opzet. Bij binnenkomst is er eerst een groot publiek gedeelte. Iedereen zonder accreditatie kan daar in principe komen en er zijn mooie voorbeelden van energiebesparing of lokale productie, maar ook Renault heeft er prominent een elektrische auto staan en Vodafone doet ook z'n best. Er staat een groot podium voor optredens en er heerst een gemoedelijk sfeertje.

Prettige sfeer

Dan komt de controle en daarna is het slechts voor de pasjeshouders, maar dat zijn er al heel veel. Dit terrein is streng beveiligd, maar niet zo overdreven als in Mexico. Dat geeft een prettigere sfeer. In tenten zijn een aantal restaurants opgetrokken en er zijn grote ruimtes waar milieu- en natuurorganisaties zich presenteren en waar de Afrikaanse landen hun paviljoen hebben opgezet. Al die ruimtes hebben weer vergaderzalen waar de zogenaamde side-events plaatsvinden. Aan het einde van de looproute vind je het congresgebouw waar de plenaire vergaderingen worden gehouden, maar ook alle sub-onderhandelingen, informele bijeenkomsten en al het andere dat nodig is om Tuvalu en de Verenigde Staten bij elkaar te krijgen.

De meeste Europese landen zitten in de parkeergarage: een ietwat vreemde locatie, maar ach. Ieder heeft daar zijn eigen ruimte voor vergaderingen en om zichzelf te presenteren. De een doet meer moeite dan de andere. Nederland beperkt zich tot een poster, andere landen maken er een soort actiekamp van.

Gedurende de dag loop je van vergadering naar side-event, van actie naar interview en naar de briefings van de Europese Commissie of raad van Europese ministers en weer terug. De hoeveelheid informatie op een dag is enorm, maar gelukkig is de ondersteuning uitstekend. De spanning loopt ondertussen op, de stress ook. De een is positief, de ander negatief: wie moet je nu geloven? De lobbyist van de papierindustrie, de directeur van Climate Action Network, eurocommissaris Connie Hedegaard of toch de Poolse (= voorzittende) minister? Vrijdag zullen we het weten, of eigenlijk zaterdagochtend, want het zal wel weer een lange nacht van stemmingen worden.

Zonder modder

En zo eindigt het als ieder festival: gesloopt met vele indrukken en nieuwe vrienden. Voordeel hier is wel dat je er niet voor door de modder hoeft te rollen.

Lees het laatste nieuws over de klimaattop in Durban in ons dossier Klimaat.