En hoe komt hij nu op school? - Hoofdinhoud

Stel, het gaat niet goed binnen je relatie. Het loopt zelfs een beetje uit de hand. Je besluit weg te gaan. Samen met je twee kinderen. Zo kom je tijdelijk in de maatschappelijke opvang. Die opvang ligt niet in de gemeente waar je woont. Na een tijdje krijg je een huis toegewezen in nog een andere gemeente. Mooi toch? Jazeker. Maar soepel hoeft het niet te lopen.

Bij een bezoek aan een maatschappelijke opvang heb ik haar gesproken. En gevraagd wat ik altijd vraag bij zo’n bezoek:”Neem je contact met me op zodra er zich iets voordoet dat misschien technisch gezien wel klopt, maar wat nooit de bedoeling kan zijn?” Ik kan het waarschijnlijk niet direct oplossen. Ik kan hooguit de weg wijzen langs instanties. Maar kennis uit de praktijk is wel belangrijk. Want het is niet genoeg zaken op papier goed te regelen. Het gaat om de praktijk.

Vorige week belde ze me op. Een van haar kinderen gaat al jaren naar het speciaal onderwijs. Haar oude gemeente was verantwoordelijk voor het vervoer naar school. En was zo ‘vriendelijk’ om die verantwoordelijkheid een paar maanden te blijven dragen, terwijl ze in de maatschappelijke opvang en dus in een andere gemeente leefden. Maar nu dus niet meer. Over drie weken krijgt ze haar nieuwe huis. En zorgt de nieuwe gemeente voor vervoer naar school. Maar in de tussentijd?

Moeder en kinderen wonen in de maatschappelijke opvang. En niet meer in gemeente A. Gemeente A heeft genoeg gedaan, vinden ze. Een paar maanden langer vervoer betaald dan waar ze strikt verplicht toe waren. Over drie weken wonen moeder en kinderen in gemeente B. Tot die tijd is die gemeente niet verantwoordelijk voor vervoer. De maatschappelijke opvang staat in gemeente C. De school waar het kind naartoe gaat is vanuit gemeente C niet de dichtstbijzijnde geschikte school. Zij willen het vervoer dus niet betalen. En moeder kan het vervoer niet uit eigen zak betalen. Het klopt allemaal. Maar het deugt niet.

Zo moeilijk kan het verdorie toch niet zijn, zou je denken. Of de oude gemeente betaalt nog drie weken door. Of de aankomende gemeente voelt zich nu reeds verantwoordelijk. Desnoods bellen ze even met elkaar en delen ze de kosten. Of de gemeente waar de opvang staat doet voor drie weken niet zo moeilijk. Maar als iedereen alleen wijst naar het eigen gelijk, zit een kwetsbaar kind drie weken onnodig thuis. Of steekt moeder zich in de schulden. En dat lijkt me toch niet de bedoeling. Naar de letter van de wet kan het allemaal best kloppen. Maar dat lost zelfs een gemakkelijk probleem niet op.