Helden van de Raad - Hoofdinhoud

Afgelopen zaterdag was ik in Maastricht. Samen met de lokale CDA afdeling bracht ik een werkbezoek en sprak ik voor een groep van zo’n zestig mensen over armoede en schulden. Mede door de perfecte organisatie werd het een topdag. En de discussie in de zaal met burgers en professionals was inhoudelijk sterk en lekker geanimeerd. Een mijnheer gaf aan dat hij het prettig vond met politici in debat te gaan. Maar vond het jammer dat dat alleen in verkiezingstijd kon. “Want op andere momenten zie je niemand.”

Gelukkig greep de lijsttrekker in. “We werken ons, naast onze baan en andere werkzaamheden, helemaal de blubber. Doen aan werkbezoeken, houden lezingen en spreken met zoveel mogelijk mensen. En echt niet alleen in verkiezingstijd. Bovendien kunt u altijd bellen, schrijven en inspreken op onze vergaderingen. En zijn we ook nog actief op Social Media. Mogelijkheden genoeg zou ik zeggen.”

Dat waren woorden naar mijn hart. En er was geen letter aan overdreven. Raadsleden krijgen een vergoeding. Maar als we alle gewerkte uren op zouden tellen is dat echt niet veel. Je moet er maar zin in hebben. Keer op keer met mensen spreken over dingen die hen aangaan. En echt niet alleen met mensen die het met je eens zijn. Goede raadsleden hebben er een halve baan aan. En staan dagelijks in de wind en de belangstelling. Daar is geen ontkomen aan.

Natuurlijk is het raadslidmaatschap een heerlijke klus. Je krijgt de kans om je gemeente in al haar facetten te leren kennen. Je beslist mee over dingen die er werkelijk toe doen. En al je talenten worden benut. Het is een ervaring voor het leven. Maar het is geen werk voor watjes. Het kost veel, heel veel tijd. Natuurlijk mogen discussies fel zijn. En mogen mensen je aanspreken over wat hen bezig houdt. Maar het verwijt onzichtbaar te zijn en alleen in actie te komen in verkiezingstijd is (meestal) echt onterecht. Een beetje respect voor hun inzet is wel op zijn plaats. Voor onze helden uit de Raad.