“Alles moet kunnen” - Hoofdinhoud

“De samenleving moet af van het idee dat alles maar moet kunnen.” Dat schrijft A. Eijnde in een reactie op een krantenartikel over ‘protest tegen onbeperkt vuurtje stoken bij scouts in Nistelrode’. “Deze inwoners ervaren overlast. Pas het stookgebeuren aan en handhaaf!” Volgens Eijnde is handhaving om burgers die overlast ervaren te helpen een vies woord geworden in ons land.

Volgens de heer of mevrouw Eijnde heeft de samenleving het idee dat alles moet kunnen. Ik denk niet dat hij of zij daar gelijk in heeft. Het is juist het individu dat het idee heeft dat alles moet kunnen. En tegelijkertijd van de overheid maximale bescherming voor zichzelf eist. De samenleving wordt juist steeds intoleranter. Ik krijg soms het gevoel dat er helemaal niks meer mag zonder dat de overheid er via een vergunning expliciet toestemming voor heeft gegeven. Het aantal wetten en regels neemt niet af. En de roep om een overheid die ingrijpt op elk denkbaar vlak in het menselijk leven wordt steeds groter. Dat helpt niks natuurlijk. Individuen die hun eigen vrijheid maximaliseren en tegelijkertijd steeds minder van elkaar lijken te accepteren, houden last van elkaar. En dus neemt de roep om handhaving en steeds strengere regels voor de ander alleen maar toe.

Scouts horen vuur te kunnen stoken. Dat vind ik. En volgens de gemeentelijke verordening mag dat ook. En dat moet toch kunnen op een manier dat een buurman die honderden meters verderop woont er mee kan leven zou ik zeggen. Een kwestie van een beetje rekening houden met elkaar. E. Eijnde heeft geen gelijk. De ‘samenleving’ heeft juist steeds minder het idee dat alles moet kunnen. Omdat het individu steeds meer ruimte eist. Een beetje acceptatie aan de ene en een beetje rekening houden aan de andere kant lijkt me beter dan wijzen op gemeentelijke toestemming of de eis van steeds strengere regels en handhaving.