Stapeling van boetes

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op dinsdag 12 juni 2018.

Stel, want het komt nooit voor natuurlijk, dat onze dochter straf verdient. En vraag me niet waarom, maar ik zou op het idee komen haar vijftig keer te laten opdrukken. Ze is best sterk. Maar vijftig keer haalt ze nooit. Ze stopt waarschijnlijk uitgeput na een keer of vijftien. Heeft het dan zin steeds bozer te worden en de straf te verhogen tot honderd, tweehonderd, tot duizend keer ‘pompen’? Of zou ik iets anders moeten verzinnen?

Het is gelukkig al weer een behoorlijke tijd geleden. Maar ik heb wel eens te hard gereden. Niet veel. Maar genoeg om een boete van zo’n zestig euro te krijgen. Ik vergat die boete te betalen. Na de eerste verhoging schrok ik me rot. En betaalde meteen. Een verhoging werkt wel. Bij mij althans. Omdat ik de boete kan betalen. En überhaupt mijn post nog open maak.

Er zijn mensen voor wie dat anders is. Die zitten zo ver in de ellende dat ze hun administratie bewaren in een schoenendoos. Of voor wie een boete van zestig euro een heel vermogen is. Het is voor de meeste mensen gelukkig niet voor te stellen. Maar er zijn mensen voor wie het steeds verhogen van een boete niet werkt als een prikkel om snel te betalen. Maar als een moeras waar je nooit, nooit meer uit kunt komen.

Staatssecretaris Van Ark heeft in haar veertig punten plan om schulden en armoede aan te pakken knap werk geleverd. Ik werk nog niet zo lang in Den Haag. Maar lang genoeg om te weten dat het een prestatie van jewelste is om een concreet en smart geformuleerd plan te maken, dat vier departementen en vijf bewindspersonen omvat. Er staan veel goede plannen in. Maar een einde maken aan de stapeling van boetes nog niet. En dat was wel afgesproken in het regeerakkoord.

Donderdag is er in de Tweede Kamer een Algemeen Overleg over het plan van Van Ark. Samen met D66 en de ChristenUnie zal ik een motie indienen die de stapeling van boetes door de overheid aan banden legt. Ik begrijp dat dat iets meer tijd nodig heeft. Want hoe stel je vast wie een verhoging echt niet kan betalen? En het hebben van schulden mag geen vrijbrief zijn om te hard te mogen rijden.

Terug naar onze dochter. Als ik er achter kom dat ze echt niet meer dan vijftien keer kan opdrukken, dan moet ik iets anders verzinnen. Want wie straf verdient, moet ook straf krijgen. Misschien kan ik haar enkele klusjes geven die ze uit moet voeren? In mijn denken is het duidelijk. Wie een boete krijgt, moet een boete betalen. Maar niemand hoort te verzuipen in een moeras vanwege verhogingen. Net als in het fictieve voorbeeld over onze dochter zullen we iets anders moeten verzinnen.