De mond van Jan - Hoofdinhoud

Heel af en toe zijn verhalen van mensen die ik spreek zo grappig dat ik er wel over schrijven moet. Nou ja grappig. Soms zijn ze eigenlijk zo treurig dat een mens, ondanks zichzelf, een lach niet kan onderdrukken. Wat te denken van het volgende voorbeeld. Jan is een zwaar autistische jongen. Hij heeft hulp nodig bij heel veel dingen. Onder andere het poetsen van zijn tanden. Ik sprak zijn begeleider.

“Jan woont al een tijdje bij ons. Dat vinden wij fijn. En dat vindt hij ook fijn. We begeleiden hem met alles. Dat doen we met liefde en plezier. Maar vooral de laatste jaren komt er veel meer administratie en bureaucratie bij kijken. En dat noemen we kwaliteitszorg. Jan kan zijn eigen tanden niet poetsen. Dat wisten wij natuurlijk. Maar dat is ook vastgesteld door een extern deskundige.

Iemand waarvan is vastgesteld dat hij zijn tanden niet kan poetsen moet geholpen worden. Dat komt te staan in zijn behandelplan. Dat plan moet worden goedgekeurd. Ik moet zijn tanden poetsen. En ook opschrijven dat ik dat inderdaad gedaan heb. Want kwaliteit moet gemeten worden. Eens in de zoveel tijd komt er iemand langs. Die controleert of we voldoen aan alle kwaliteitseisen.

Weet je wat die persoon doet? Die kijkt naar de diagnose van Jan. En legt daarnaast het behandelplan. Naast dat behandelplan legt hij de afvinklijst. Onder andere van het tandenpoetsen. Hij concludeert dat het plan past bij de diagnose. En de vinkjes bij het plan. En gaat tevreden weer naar huis. Want hier wordt kwaliteit geleverd.

Weet je wat die man niet doet? IN DE MOND VAN ONZE JAN KIJKEN!!. Hij heeft geen idee of zijn tanden er nog goed uitzien. Het is toch om gek van te worden. Er is iemand geweest om de diagnose te stellen, iemand om het plan te maken en iemand om te controleren of de vinkjes zijn gezet. En iemand die de tanden daadwerkelijk poetst. Ik. Maar ja, dat deed ik al maanden natuurlijk. Want dat kan Jan zelf niet. Tssss.”