Erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen in Libië

Met dank overgenomen van A.H. (Attje) Kuiken i, gepubliceerd op dinsdag 30 oktober 2018.

‘Hogra’. Dat is het woord dat veel jonge mensen in Tunesië gebruiken om hun situatie te omschrijven. Het betekent zoiets als uitsluiting en minachting. Ze zien geen perspectief en willen weg.

Migranten uit Afrikaanse landen komen op visa naar Tunesië om te studeren. Na hun studie moeten ze het verlaten, maar wanneer ze niet gaan moeten ze hoge boetes betalen. Dat maakt het aantrekkelijker om alsnog de boot naar Europa te pakken. En door de uitzichtloosheid dreigt ook radicalisering. We mogen onze ogen niet sluiten voor deze situatie aan de overkant van de middellandse zee. Je wil er zeker van zijn dat we meer mensen kunnen helpen.

We mogen onze ogen niet sluiten voor deze situatie aan de overkant van de middellandse zee.

Afgelopen week was ik in Libië om met mijn eigen ogen te zien hoe het nu gaat met de vluchtelingenopvang. In Libië sprak ik sprak met mannen en vrouwen die worden vastgehouden in detentiecentra. Het gaat om in totaal 8.000 migranten - waaronder veel erkende vluchtelingen. Zij krijgen onvoldoende te eten er zijn geen mogelijkheden om te luchten en vrouwen worden seksueel uitgebuit. Buiten de detentiecentra is het niet per se veel beter. Migranten worden verhandeld als slaven en er is geen toegang tot publieke gezondheidszorg.

En er zijn wel degelijk goede opvangplekken beschikbaar. Van waaruit echte vluchtelingen via een veilige route kunnen worden opgevangen in Niger en Europa. De Libische overheid werkt daar echter niet aan mee. Zij erkennen het vluchtelingenverdrag niet en vrezen dat betere opvang een aanzuigende werking heeft. Vooral ook omdat zowel Tunesië als Libië relatief makkelijk te bereiken zijn.

Europa kan veel meer doen.

Europa kan veel meer doen. Ten eerste druk uitoefenen om een einde te maken aan deze onmenselijke detentie in Libië. Ten tweede is het heel goed dat Europa afspraken maakt met landen om te voorkomen dat mensen in zo’n gammel bootje stappen. Dit jaar verdronken al 1.267 vluchtelingen die vanuit Libië per boot Italië wilden bereiken. Dat betekent effectieve grensbewaking, terugkeer naar veilige landen van herkomst en het overnemen via een veilige route van echte vluchtelingen.

Maar dan moeten Europese landen de garantie zullen moeten bieden dat vluchtelingen vanuit Libië ook daadwerkelijk worden overgenomen. Voor wat hoort wat. Als rijke landen in Europa mogen we niet wegkijken. Niks doen verbetert de situatie niet. Je wil er zeker van zijn dat we meer mensen kunnen helpen.

Meer over ...