‘Scheiden met uitdaging’ - Hoofdinhoud
Eerder had ik het over vechtscheidingen. Maar dat woord blijkt achterhaald. Tegenwoordig hebben we het over ‘scheiden met uitdaging’. Hoe dan ook. Het was een leerzaam en nuttig werkbezoek aan Jeugdbescherming west in Dordrecht. En een zeer belangrijk thema. Want hoe je het ook noemt. Scheiden met uitdagingen of gewoon een vechtscheiding. Het blijft schadelijk voor kinderen.
Het beroep van jeugdbeschermer is niet eenvoudig. En je doet het niet gauw goed. Zeker niet in de ogen van ouders die op geen enkele manier met elkaar in gesprek zijn. Als jeugdbeschermer hoor je het belang van kinderen voorop te stellen. Maar het blijft op eieren lopen. Want voor je het weet voelt een van beide ouders zich tekort gedaan. En dan zijn de rapen gaar.
Ik heb het al eerder geschreven. Het is goed en noodzakelijk dat kritiek of klachten officieel worden behandeld. En het is ook goed dat tegen een uitspraak in beroep kan worden gegaan. Maar er zijn nu zoveel procedures en klacht-, tucht- en toezichtinstanties dat men door de bomen het bos niet meer ziet. Dat legt overdreven druk op professionals die zich voor eenzelfde feit soms wel zeven keer moeten verantwoorden. Dat moet anders.
Een voorbeeld. De ouders dienen een klacht in bij de klachtencommissie van de instelling waar de deskundige werkt. (1) Ze starten een tuchtrechtelijke procedure bij de beroepsvereniging NVO (2), een bij het NIP (3) en een bij de BIG tuchtrechter (4). Ook dienen zij een klacht in bij de Kinderombudsman (5) en bij de Inspectie Jeugdzorg (6). Tevens dienen zij een klacht in bij de gemeentelijke ombudsman, het college van B&W, de commissie beroeps- en bezwaarschriften en de gemeenteraad. (7) En de ouders laten weten dat ze in een later stadium een procedure zullen voeren bij de civiele rechter om een schadevergoeding te krijgen. Ook komt het voor dat ouders rechtsreeks contact opnemen met het keurmerkinstituut.
Laat dit even tot je doordringen. Ouders die scheiden met uitdagingen zijn het niet vaak eens. De kans dan een jeugdbeschermer in het belang van kinderen (minstens) een van beide ouders tegen zich in het harnas jaagt is groot. Dat zorgt voor veel extra druk en stress. En uiteindelijk is daar niemand blij mee. Een tijd geleden heb ik een voorstel (motie) ingediend om de hoeveelheid klachten en procedures terug te brengen tot een klacht en een procedure. Die motie heeft het spijtig genoeg niet gehaald. Gisteren sprak ik een jeugdbeschermer. Als ouders die willen scheiden in elk geval het eerste half jaar van een traject niet zouden kunnen klagen. Dat scheelt zoveel stress, werk en energie. Die energie kan ook gestoken worden in het bereiken van een oplossing voor de kinderen. Een goed idee?