Daadkracht?

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op woensdag 19 december 2018.

Het blijft moeilijk. Voor iedereen, maar zeker voor politici. Bij het ontdekken van een (vermeende) misstand, schieten we meteen in het standje actie. En komen we met voorstellen om de wet te veranderen. Of om ergens meer of minder geld aan uit te geven. Dat is begrijpelijk. Pers en achterban willen niet anders. Maar dat is niet altijd even doordacht. Vaak is het niet zo slecht om wat langer op de handen te zitten. En in ieder geval niet alles meteen wettelijk te willen regelen.

Laatst werd ik gebeld door een journaliste die mij wilde spreken over het ‘stemgedrag’ van het CDA. Bij de begrotingsbehandeling bleek ik geen voorstander van moties waar (op het eerste gezicht) geen zinnig mens tegen kon zijn. Daar wilde ze me wel eens over uithoren. Dat leek me een nuttig idee. Dat vragen hoe iets in het echt zit bedoel ik. En na ons telefoongesprek bleek een onverklaarbare tegenstem ineens niet zo onverklaarbaar. Maar best verstandig.

Zo wil niemand wachttijden bij jeugdbescherming. Er zijn grenzen aan de tijd die het mag kosten om tot een goed doortimmerd plan te komen. Maar het is de vraag of het wel zo verstandig is om aan die termijn een harde wettelijke grens te koppelen. Het maken van een plan is simpel. Het maken van een goed plan vaak niet. Als een gezin veel verschillende problemen heeft (en dat komt nogal eens voor), dan kost dat meer tijd. Een slecht plan is niet per se beter dan geen plan. Als het voor het gezin en het betreffende kind beter is om net iets langer te doen over het maken van een plan, dan hoeft dat niet slecht te zijn.

Het kan ook anders. Vorige week besprak de Tweede Kamer een aantal wetswijzigingen binnen de Wmo en de Jeugdwet. Het is een beetje technisch. Maar het was de bedoeling om de administratieve lasten voor instellingen terug te dringen, door gemeenten dezelfde dingen op de zelfde manier te laten regelen. De SP vond het een prima idee. Maar kwam met een amendement (wijzigingsvoorstel) dat iedere uitzondering op die regel zou verbieden. Het doel was goed. Het middel te zwaar. Een klein debatje tussen CDA en SP zorgde er voor dat het amendement door de SP iets werd aangepast. Een compliment voor de SP. En hun amendement heeft nu niet alleen volle steun gekregen. Maar de wet ook echt een beetje verbeterd. Zo kan het ook.