Wil degene zonder kwaal zijn vinger opsteken?

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op woensdag 10 april 2019.

Een op de vier Nederlanders heeft een hersenaandoening. Dat stelt de hersenstichting. Een kwart van onze kinderen is chronisch ziek, aldus Trouw. Meer dan de helft van de volwassen Nederlanders heeft matig tot ernstig overgewicht. Twintig procent van de mensen krijgt te maken met een of meerdere depressies. Ruim 1,7 miljoen Nederlanders zijn verslaafd aan alcohol en drugs. Het aantal kinderen dat professionele hulp nodig heeft om gezond en veilig op te groeien neemt bizarre vormen aan.

Aan de andere kan is onze levensverwachting hoger dan ooit. Zijn we zijn tot op hoge leeftijd gezond en actief. Er zijn uitzonderingen natuurlijk. Maar nog nooit in de geschiedenis, waar ook op aarde waren mensen als groep zo welvarend, gezond en gelukkig als hier en nu. Des te vreemder is het natuurlijk dat er tegelijkertijd zoveel mensen ziek schijnen te zijn. En afhankelijk van professionele hulp. En, dan zien we volgens mensen die het weten kunnen, nog maar het topje van de ijsberg.

Nee, ik ontken niet dat er problemen zijn. En al helemaal niet dat mensen het slecht kunnen hebben. Er valt ook heel erg veel te verbeteren. Maar zou het zo kunnen zijn dat de aantallen zieken en mensen die zich ziek voelen of ziek genoemd worden, wat aan de erg hoge kant is? Zou het zo kunnen zijn dat mensen die oplossingen verkopen wel eerst problemen moeten vinden? Zou het zo kunnen zijn dat we elkaar hebben wijsgemaakt dat perfect het nieuwe ‘normaal’ is? Ik weet het niet. Ik weet wel dat we ons met zijn allen moeten bezinnen. Want dit houden we niet vol. Dit wordt onbetaalbaar en dit is (om maar een woord te gebruiken) gewoon gekkigheid. Wil degene zonder kwaal zijn vinger opsteken?