Omgaan met paarden tegen dyslexie en zeven andere diagnoses

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op zaterdag 18 mei 2019.

Leren omgaan met paarden is goed voor kinderen met ADHD, dyslexie, hoogbegaafdheid, faalangst, motorische problemen, kinderen die gepest worden, sociaal wat zwakker zijn, moeten leren omgaan met verlies of scheiding enz. Dat lees ik op de website van onder andere deze zorgaanbieder. De trainingen zijn niet goedkoop. Maar gelukkig betaalt de gemeente. U kunt dat regelen via opvoedondersteuners of de huisarts. Via de bijgevoegde link.

Ik denk dat deze zorgaanbieder groot gelijk heeft. Omgaan met paarden is ook goed voor deze kinderen. Het is namelijk goed voor alle kinderen. Ik wil de trainingen niet bagataliseren. (Ik onderdruk de neiging om zorgaanbieder te vervangen door manege en training door paardrijles.) Want ze doen vast goed werk. Ik stel me wel openlijk de vraag of het echt de bedoeling is dat gemeenten hun middelen voor jeugdzorg inzetten om dit te financieren. Zeker wanneer ze niet bulken van het geld.

Gisteren had ik een bijeenkomst met zo’n veertig wethouders en gemeenteraadsleden van het CDA op het provinciehuis in Den Bosch. Een van de dingen die besproken werd, is de noodzaak tot een maatschappelijk debat. Wat willen we nou echt met zijn allen? Is alles dan zorg? In Oss heeft inmiddels een op de zes kinderen professionele hulp nodig om gezond volwassen te worden. De vraag naar steeds meer hulp voor steeds kleinere problemen lijkt oneindig. En er blijft steeds minder geld over om kinderen met serieuze problemen goed te helpen. Is dit echt de bedoeling?

Zo lang geleden is het niet. Ik was leider bij de verkenners van de Titus Brandsmagroep in Oss. Met enige regelmaat kregen ouders het advies van school of huisarts hun kind ‘op scouting, judo of op voetballen te doen.’ “Buiten bewegen en leren omgaan met nieuwe situaties, uitdagingen en andere kinderen zal hem of haar goed doen.” Ik heb nooit iets geweten van welke diagnose dan ook. Die deden er niet toe. Of die bestonden toen nog niet. Toch is de jeugd van tegenwoordig in medische zin echt niet problematischer dan vroeger. We medicaliseren alleen van alles. Ondernemers spelen daar handig op in. Is dat echt wat we willen?