Besluit 2019/867 - Standpunt EU in de Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR) en tot intrekking van het besluit van 24 juni 2014 betreffende het standpunt dat namens de Unie moet worden ingenomen in de CCAMLR - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 140/72

Bij Besluit 81/691/EEG van de Raad (1) heeft de Unie het Verdrag inzake de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (2) ("CAMLR-verdrag") gesloten, dat op 7 april 1982 in werking is getreden en waarbij de Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR) is opgericht. België, Spanje, Frankrijk, Duitsland, Italië, Polen, Zweden en het Verenigd Koninkrijk zijn eveneens verdragsluitende partijen bij het CAMLR-verdrag. Griekenland, Nederland en Finland zijn verdragsluitende partijen bij het CAMLR-verdrag, maar geen leden van de CCAMLR.

Op grond van artikel IX, lid 1, van het CAMLR-verdrag is de CCAMLR verantwoordelijk voor het vaststellen, tijdens haar jaarlijkse vergaderingen, van instandhoudingsmaatregelen die moeten waarborgen dat de levende rijkdommen in de Antarctische wateren in stand worden gehouden, wat ook inhoudt dat zij rationeel worden gebruikt. Dergelijke maatregelen kunnen voor de Unie bindend worden.

In Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) is bepaald dat de Unie er borg voor moet staan dat de activiteiten in het kader van de visserij en de aquacultuur uit ecologisch oogpunt duurzaam op lange termijn zijn en worden beheerd op een manier die strookt met de doelstellingen voordelen te realiseren op economisch en sociaal gebied en op het gebied van werkgelegenheid, alsmede bij te dragen tot de beschikbaarheid van voedselvoorraden. In die verordening is eveneens bepaald dat de Unie de voorzorgsbenadering moet toepassen bij het visserijbeheer en ernaar moet streven dat de biologische rijkdommen van de zee zo worden geëxploiteerd dat de populaties van de gevangen soorten boven een niveau worden gebracht en gehouden dat de maximale duurzame opbrengst kan opleveren. Voorts is ook bepaald dat de Unie moet streven naar beheers- en instandhoudingsmaatregelen die gebaseerd zijn op het beste beschikbare wetenschappelijke advies, de ontwikkeling van wetenschappelijke kennis en wetenschappelijk advies moet ondersteunen, teruggooi geleidelijk moet uitbannen en visserijmethoden moet stimuleren die bijdragen tot meer selectieve visserij, tot het zo veel mogelijk voorkomen en beperken van ongewenste vangsten en tot visserij met een lage impact op het mariene ecosysteem en de visbestanden. Bovendien is in Verordening (EU) nr. 1380/2013 specifiek bepaald dat de Unie deze doelstellingen en beginselen moet toepassen bij haar externe betrekkingen op visserijgebied.

Zoals tot uiting kwam in de gezamenlijke mededeling van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid en de Europese Commissie "Internationale oceaangovernance: een agenda voor de toekomst van onze oceanen" en de conclusies van de Raad over die gezamenlijke mededeling, is het stimuleren van maatregelen die de doeltreffendheid van regionale organisaties voor visserijbeheer (ROVB's) ondersteunen en versterken en die, indien van toepassing, hun governance verbeteren, cruciaal bij de werkzaamheden van de Unie in deze fora.

In de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal...