Wiebelkussens en bijtkettingen

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op zondag 9 februari 2020.

Wat is Twitter toch een leuk medium. Als je de juiste personen volgt dan krijg je een schat aan informatie en een stroom van leuke en interessante berichten in je tijdlijn. Volg dit account bijvoorbeeld. Dees plaatst veel berichten over de zorg in al haar facetten. En ze heeft een duidelijke mening. Een aanrader dus. Gisteren stuurde ze een tweet over het gebruik koptelefoons en wiebelkussens in de klas. Met een kraakhelder commentaar. “Dit land gaat ten onder aan stupiditeit.”

Want wat blijkt er nu uit een groot onderzoek? Het gebruik van koptelefoons en zogenaamde wiebelkussens in de klas, werkt niet om schoolprestaties te bevorderen. Omdat kinderen te pas en te onpas zelfstandig kunnen besluiten zo’n kussen of koptelefoon te pakken, krijgen overprikkelde kinderen juist nog meer prikkels. Het gebruik van dit soort hulpmiddelen werkt dus vaak averechts. Ook hoeft niet ieder beweeglijk kind direct een labeltje opgeplakt te krijgen. “Kinderen krijgen snel een label, maar het kan ook dat ze simpelweg af en toe moeten wiebelen.” No shit Sherlock.

Even googelen leert dat er een keur van materialen beschikbaar beschikbaar is om kinderen met ‘ADHD’ te helpen zich beter te laten concentreren. Allerhande varianten van wiebelkussens inderdaad. Maar ook zogenaamde bijtkettingen, knabbelringen, koptelefoons, oordoppen, en materialen om de fijne motoriek van drukke kinderen te helpen ontwikkelen. Ik ben geen onderzoeker. Maar ik zou me kunnen voorstellen dat het aantal prikkels in een klas er inderdaad niet minder wordt als kinderen zich al wiebelend en bijtend en met koptelefoons op door een diffuse ruimte bewegen.

Wat zou er mis kunnen zijn met wat meer Rust, Reinheid, Regelmaat en Rituelen? Ook binnen de school? Er is echt geen enkele reden om aan te nemen dat er hier iets in het water zit, waardoor Nederlandse kinderen op epidemische schaal ADHD en andere diagnoses zouden moeten krijgen. De onderzoekers vinden het geen goed idee ‘hulpmiddelen’ lukraak in te zetten. “Want baat het niet, dan schaadt het in dit geval wel.” (Laat staan het op grote schaal verstrekken van amfetamine, voeg ik daar op eigen gezag dan maar aan toe.) Ze pleiten voor meer onderzoek naar prikkelverwerking bij kinderen. Dat lijkt me een goed idee. Maar begin alvast met wat minder prikkels zou ik zeggen. Kinderen knappen daar van op. En leerkrachten ook.