Iedereen een eerlijke start - juist nu! - Hoofdinhoud

Ineens komt de stem van de leraar de woonkamer binnen. Achter laptops zitten pubers geconcentreerd te luisteren en mee te schrijven. Thuiswerkende ouders lopen af en toe binnen om te vragen of ze kunnen helpen. Of een onuitputtelijke oudere zus, die met haar kleinere broertjes gaat spelen. Steeds meer ouders beseffen ondertussen dat lesgeven toch echt een vak is, en realiseren zich hoeveel zij dag in dag uit te danken hebben aan hardwerkende leraren.

Het is indrukwekkend om te zien hoe in korte tijd op veel scholen keihard is gewerkt om onderwijs op afstand mogelijk te maken. Terecht is er veel lof voor leraren die in no-time online lesprogramma’s hebben ontwikkeld. Maar voor veel kinderen en ouders pakken de eerste weken van de coronacrisis een stuk minder rooskleurig uit.

Want hoezeer scholen, gemeenten en het ministerie ook hun best doen: nog steeds zijn er gezinnen waar kinderen niet mee kunnen doen aan digitaal thuisonderwijs omdat er geen laptop of wifi is. Gezinnen waar kinderen niet rustig of veilig kunnen werken. Gezinnen waar ouders hun kinderen niet kunnen helpen omdat hun werkgevers vasthouden aan deadlines, of omdat ze de taal onvoldoende machtig zijn.

Voor veel kinderen en ouders pakken de eerste weken van de coronacrisis een stuk minder rooskleurig uit.

De sluiting van scholen dreigt hiermee grote gevolgen te hebben voor kinderen die vaak al op achterstand stonden. Kinderen op wiens scholen het de afgelopen jaren al extra moeilijk was om goede leraren te vinden. Leerlingen in het (basis en voortgezet) speciaal onderwijs. En leerlingen die met het schrappen van de centrale examens hun hoop in rook zien opgaan om hun gemiddelde eindcijfer nog op te krikken. Naar al die kinderen gaan mijn grootste zorgen uit. Ik heb de minister daarom gevraagd hoe hij dat ziet. Hoe hij aankijkt tegen de gevolgen van deze toenemende kansenongelijkheid in het onderwijs, ook op de langere termijn.

Ik ben blij dat kinderen in kwetsbare thuissituaties nu ook gebruik kunnen maken van de opvang, net zoals kinderen van ouders in vitale beroepen. Die opvang moet wat mij betreft (zo veel mogelijk) bestaan uit onderwijs. Net zoals alle andere kinderen dat zo goed en kwaad als het gaat thuis proberen te doen. Ik hoop dan ook dat de minister snel inzichtelijk heeft of dat ook daadwerkelijk het geval is, zeker nu we weten dat deze situatie langer aanhoudt.

Naar al die kinderen gaan mijn grootste zorgen uit

Inmiddels zien we helaas ook hoe lastig het is om daadwerkelijk alle kinderen in beeld te krijgen en te bereiken. Kinderen van minder mondige ouders of statushouders dreigen van de radar te verdwijnen. Er zijn grote zorgen over kinderen die opgroeien in een gewelddadig gezin. Gemeenten en scholen zijn hierbij als eerste aan zet, maar verdienen daarbij alle steun. Ook vanuit het Rijk. Want ook, of eigenlijk juist, in crisistijd moeten we alles op alles zetten om de meest kwetsbare kinderen te bereiken.

Ken of ben jij iemand bij wie de scholensluiting tot problemen of zorgen leidt? Of heb je ideeën hoe we de kansenongelijkheid als gevolg van deze crisis ook op de lange termijn kunnen bestrijden? Laat het mij weten via k.vdhul@tweedekamer.nl!

In crisistijd moeten we alles op alles zetten om de meest kwetsbare kinderen te bereiken.