Als het onmogelijke toch nodig is

Met dank overgenomen van L.F. (Lodewijk) Asscher i, gepubliceerd op vrijdag 3 april 2020.

Alleen de mens is tot het onmogelijke in staat. De medewerkers in de zorg bewijzen dat iedere dag.

Razendsnel wordt het aantal bedden op de intensive care uitgebreid. Naar 1600, en alweer verder naar 2400. Verpleegkundigen op de ic verzorgen drie of vier patiënten, in plaats van de gebruikelijke twee.

Iedereen draait extra diensten, alle verloven zijn ingetrokken, mensen keren terug van hun pensioen om bij te springen. Het onmogelijke wordt nu in de zorg mogelijk gemaakt.

Wat vandaag nog ondenkbaar lijkt, is morgen misschien nodig

Ik ben diep onder de indruk van de inzet, de kennis en de kunde van al die zorgmedewerkers. Maar tegelijkertijd vraag ik me ook af: wat als het toch niet genoeg is? Want de ontwikkelingen gaan snel. En wat vandaag nog ondenkbaar lijkt, is morgen misschien nodig.

Want als de scenario’s van het RIVM uitkomen dan dreigt straks een tekort aan bedden op de intensive care. Patiënten in nood kunnen dan niet de zorg krijgen die ze nodig hebben.

Wie wordt geholpen en wie niet

Er moeten dan keuzes gemaakt worden wie wordt geholpen en wie niet. Een ongekende situatie in vredestijd. En een beangstigend idee. Want de druk is nu al zo hoog en er is een grens aan wat zorgmedewerkers kunnen bieden.

Daarom heb ik de regering in het debat gevraagd ook een scenario te maken voor het geval het tóch nodig is. Om te kijken hoe we met die situatie omgaan; wat er bedacht kan worden om toch zorg te bieden.

Ik heb aangedrongen op meer beschermingsmiddelen

Bijvoorbeeld met de hulp van Duitsland, waar nog veel intensive care bedden ongebruikt zijn. En ik heb aangedrongen op meer beschermingsmiddelen, zodat ze hun werk veilig kunnen blijven doen.

En in de tussentijd moeten wij allemaal ons steentje bijdragen. Door ervoor te zorgen dat er minder mensen ziek worden en er dus minder mensen in het ziekenhuis belanden. En hoe moeilijk en vervelend ook, het is daarom goed dat alle maatregelen verlengd zijn. Zo zorgen we ervoor dat het virus zich minder snel kan verspreiden.

‘Wij blijven werken voor jou, blijf jij thuis voor ons?’

‘Wij blijven werken voor jou, blijf jij thuis voor ons?’ Dat is de simpele oproep die het zorgpersoneel nu aan ons doet. En als je naar buiten moet, hou dan anderhalve meter afstand. De strijd tegen dit virus gaat nog wel even duren. De verpleegkundigen en artsen geven alles wat ze hebben. Ze doen het onmogelijke. Het is aan ons om hen in staat te stellen het onmogelijke vol te houden.

Meer over ...