Als thuis niet veilig is

Met dank overgenomen van K.A.E. (Kirsten) van den Hul i, gepubliceerd op dinsdag 7 april 2020.

Leerlingen van Westlandse schoolklas werden vorige week getuige van een afschuwelijk incident: hun docent werd voor hun ogen tijdens de online les mishandeld door haar partner. Mijn maag draaide zich om toen ik het las.

Geweld achter de voordeur. Een groot en helaas te vaak onzichtbaar probleem, waar wat mij betreft nooit van weggekeken mag worden. Maar zeker nu niet, tijdens deze Corona-crisis. Waarin veel gezinnen dicht op elkaars lip zitten. Mensen elkaar niet tijdelijk kunnen ontvluchten naar werk of school. Een situatie bovendien waarin stress en onzekerheid snel oplopen.

Want terwijl we allang weten dat de drempel om melding te maken van geweld in de privé-sfeer altijd al hoog is - zo weet ik ook uit eigen ervaring - is die voor veel slachtoffers in deze semi-lockdown nog veel hoger. Probeer maar eens een hulplijn of de politie te bellen, als degene waarover je melding gaat continu in je buurt is.

Probeer maar eens een hulplijn of de politie te bellen, als degene waarover je melding gaat continu in je buurt is.

In China is het aantal gevallen van geweld achter de voordeur gedurende de lockdown aldaar verdrievoudigd. En in Frankrijk is het aantal meldingen na de eerste week lockdown met ruim 30 procent toegenomen. Niet verrassend dus, dat ook VN Secretaris-Generaal Guterres eerder deze week opriep tot actie.

Ook in Nederland is er reden tot zorg. Zo meldde hulpverleningsorganisatie Fier dat het aantal meldingen van geweld achter de voordeur in Friesland inmiddels al met 50 procent is toegenomen sinds de corona-uitbraak. En dan te beseffen dat het in verreweg de meeste gevallen niet eens tot een melding komt. Gemiddeld gaan er 33 incidenten aan vooraf voordat een slachtoffer melding doet. En zelfs in niet-coronatijd wordt naar schatting slechts zo’n 20 procent van alle gevallen van geweld achter de voordeur gemeld. Het topje van de ijsberg dus.

Ook in Nederland is er reden tot zorg.

Daarom heb ik verantwoordelijk minister De Jonge gevraagd om snel werk te maken van extra laagdrempelige mogelijkheden voor slachtoffers om om hulp te vragen. Bijvoorbeeld door een codewoord te introduceren waarmee slachtoffers zichzelf kenbaar kunnen maken in apotheken, of meldpunten in supermarkten, of door een sms-alarmnummer, zoals onlangs in Frankrijk is geïntroduceerd. Ook wil ik dat de minister zorgt voor voldoende (nood)opvangplekken. Al voor de corona-crisis was hier een groot tekort aan. Slachtoffers komen op wachtlijsten terecht of worden opgevangen in vakantieparken. Dat was toen al onacceptabel, maar laat nu des te meer zien hoe belangrijk het is om vandaag nog alle zeilen bij te zetten.

Slachtoffers komen op wachtlijsten terecht of worden opgevangen in vakantieparken.

En wat wij allemaal kunnen doen, is met elkaar dit pijnlijke onderwerp blijven bespreken, en naar elkaar om te kijken, want alleen zo doorbreken we het taboe.

Ik aarzelde daarom ook geen moment toen ik werd gevraagd om mee te doen aan de indrukwekkende serie Olcay en Huiselijk Geweld, waarin Olcay Gulsen haar vroegere onveilige gezinssituatie en die van andere vrouwen onderzoekt. Kijk het hier terug.

Dus, maak jij je zorgen om iemand in jouw omgeving? Of maak je zelf geweld achter de voordeur mee? Zoek hulp. Bel 0800-2000, als het veilig is, of vraag iemand anders dat te doen. Melden kan ook anoniem.

Meer over ...