Armoede mogen we nooit normaal vinden - Hoofdinhoud

Nog altijd gaan er in Nederland kinderen zonder warme maaltijd naar bed. Nog steeds gaan er kinderen met kapotte schoenen naar school, omdat er geen geld is voor nieuwe. En sporten is voor duizenden kinderen geen vanzelfsprekendheid, omdat hun ouders het lidmaatschap van de sportclub niet kunnen betalen. Nederland is één van de rijkste landen van Europa, en toch zijn er nog steeds mensen die niet rond kunnen komen. Zelfs als ze een baan hebben. Dat mogen we nooit normaal gaan vinden.

Vandaag kwamen de planbureaus met zorgwekkend nieuws. Als we niks doen, zo concluderen de planbureaus, neemt het aantal mensen in armoede alleen nog maar toe. Hierbij zijn de gevolgen van de coronacrisis nog niet eens meegenomen, terwijl we nu al weten dat deze crisis voor meer baanverlies, armoede en schulden zal zorgen. Voor de ChristenUnie is het glashelder: armoede is verschrikkelijk en we moeten er alles aan doen om het uit te bannen.

De planbureaus wijzen op een kabinetsbesluit uit 2011, waardoor de hoogte van de bijstandsuitkering achterblijft. De ChristenUnie heeft in de afgelopen jaren voor verzachting van deze maatregel kunnen zorgen, maar dit blijft een groot aandachtspunt waar we ook in de komende formatie goed naar moeten kijken. Gelukkig is er deze kabinetsperiode op andere vlakken al veel gebeurd om armoede te bestrijden, bijvoorbeeld door een forse verhoging van de kinderbijslag en het kindgebonden budget.

We zijn er nog lang niet. Als ChristenUnie blijven we knokken voor mensen in armoede. In dit kabinet en daarna. Vandaag kwam ik bijvoorbeeld samen met het CDA met het plan om meer geld beschikbaar te stellen voor de voedselbanken. Voor veel mensen die met moeite kunnen rondkomen is de voedselbank cruciaal. Daarom is extra financiering hard nodig. Ik ben blij met alle vrijwilligers die zich hiervoor inzetten, maar laten we ook hier stellen: het is schrijnend dat in een rijk land als Nederland de voedselbank nodig is.

Flexwerkers en zzp-ers moeten in dit land meer zekerheid krijgen. Gezinnen met één kostwinner moeten weer gewoon kunnen rondkomen. Want niet kunnen rondkomen is al erg genoeg. Maar niet kunnen rondkomen als je werkt is schandalig.

Kortom, we blijven ons inzetten voor structurele verandering, zodat niemand in Nederland bang hoeft te zijn om ’s avonds geen bord met warm eten te hebben. Armoede in Nederland mogen we nooit normaal gaan vinden.