Verordening 2022/1925 - Betwistbare en eerlijke markten in de digitale sector, en tot wijziging van Richtlijnen (EU) 2019/1937 en (EU) 2020/1828 (digitalemarktenverordening) - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 265/1

Digitale diensten in het algemeen en onlineplatforms in het bijzonder spelen een steeds belangrijkere rol in de economie, met name op de interne markt, doordat zij bedrijven in staat stellen gebruikers in de hele Unie te bereiken, grensoverschrijdende handel vergemakkelijken en een groot aantal bedrijven in de Unie geheel nieuwe zakelijke kansen bieden ten behoeve van de consumenten in de Unie.

Tegelijkertijd vertonen kernplatformdiensten onder die digitale diensten een aantal kenmerken die uitgebuit kunnen worden door de ondernemingen die ze aanbieden. Als voorbeeld van dergelijke kenmerken van kernplatformdiensten kunnen extreme schaalvoordelen worden genoemd, die vaak het gevolg zijn van marginale kosten van bijna nul voor het toevoegen van zakelijke gebruikers of eindgebruikers. Andere dergelijke kenmerken van kernplatformdiensten zijn de zeer sterke netwerkeffecten, het vermogen om veel zakelijke gebruikers met veel eindgebruikers te verbinden door de veelzijdigheid van die diensten, de aanzienlijke mate waarin zowel zakelijke gebruikers als eindgebruikers van die diensten afhankelijk zijn, lock-in-effecten, de onmogelijkheid van multihoming door eindgebruikers voor hetzelfde doel, verticale integratie en gegevensgestuurde voordelen. Al die kenmerken, in combinatie met oneerlijke praktijken van ondernemingen die de kernplatformdiensten aanbieden, kunnen tot gevolg hebben dat de betwistbaarheid van de kernplatformdiensten aanzienlijk wordt ondermijnd en dat de eerlijkheid van de commerciële relatie tussen ondernemingen die die diensten aanbieden en hun zakelijke gebruikers en eindgebruikers wordt aangetast. In de praktijk leidt dat tot een snelle en potentieel verregaande afname van de keuzemogelijkheden van zakelijke gebruikers en eindgebruikers, waardoor de aanbieder van die diensten de positie van een zogenaamde poortwachter kan verwerven. Tegelijkertijd moet worden erkend dat diensten die een niet-commercieel doel dienen, zoals samenwerkingsprojecten, voor de toepassing van deze verordening niet als kernplatformdiensten mogen worden beschouwd.

Enkele grote ondernemingen die kernplatformdiensten aanbieden, hebben zich zodanig ontwikkeld dat zij over aanzienlijke economische macht beschikken waardoor zij in aanmerking zouden kunnen komen om als poortwachters te worden aangemerkt op grond van deze verordening. Doorgaans beschikken zij over de mogelijkheid om een groot aantal zakelijke gebruikers via hun diensten met een groot aantal eindgebruikers te verbinden, waardoor zij hun voordelen, zoals hun toegang tot grote hoeveelheden gegevens, kunnen overdragen van het ene activiteitsgebied naar het andere. Sommige van die ondernemingen hebben zeggenschap over volledige platformecosystemen in de digitale economie, waardoor bestaande of nieuwe marktdeelnemers, ongeacht hoe innovatief en efficiënt die marktdeelnemers zijn, stelselmatig ernstige moeilijkheden ondervinden wanneer zij de confrontatie met die poortwachters aangaan. De betwistbaarheid wordt met name bemoeilijkt door zeer hoge toegangs- of...