Richtlijn 2024/1346 - Normen voor de opvang van verzoekers om internationale bescherming - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2024/1346

22.5.2024

Richtlijn 2013/33/EU van het Europees Parlement en de Raad moet op verschillende punten worden gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid dient tot herschikking van die richtlijn te worden overgegaan.

Een gemeenschappelijk asielbeleid op basis van de volledige en niet-restrictieve toepassing van het Verdrag van Genève betreffende de status van vluchtelingen van 28 juli 1951, zoals aangevuld bij het Protocol van New York van 31 januari 1967 (het “Verdrag van Genève”), is een wezenlijk aspect van de doelstelling van de Unie om geleidelijk een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht tot stand te brengen, die openstaat voor onderdanen van derde landen en staatlozen die in de Unie bescherming zoeken, en bevestigt dus het non-refoulementbeginsel. Een dergelijk beleid moet gebaseerd zijn op het beginsel van solidariteit en een eerlijke verdeling van de verantwoordelijkheid.

Het gemeenschappelijk Europees asielstelsel voorziet in een systeem om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor het onderzoeken van een verzoek om internationale bescherming, gemeenschappelijke normen voor asielprocedures, opvangvoorzieningen en procedures en rechten van personen die internationale bescherming genieten. Hoewel er vorderingen zijn gemaakt met de ontwikkeling van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel, zijn er nog steeds merkbare verschillen tussen de lidstaten wat betreft toegepaste procedures, aan verzoekers aangeboden opvangvoorzieningen, erkenningspercentages en het soort bescherming dat wordt verleend aan personen die internationale bescherming genieten. Die verschillen bevorderen secundaire bewegingen en ondermijnen de doelstelling van het waarborgen dat alle verzoekers om internationale bescherming in de Unie gelijk worden behandeld ongeacht waar zij deze bescherming aanvragen.

In haar mededeling van 6 april 2016“Naar een hervorming van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel en een verbetering van de legale mogelijkheden om naar Europa te komen” heeft de Commissie de noodzaak benadrukt om het gemeenschappelijk Europees asielstelsel verder te versterken en te harmoniseren. In de mededeling heeft zij tevens prioritaire gebieden uiteengezet waarop het gemeenschappelijk Europees asielstelsel structureel moet worden verbeterd, met name de totstandbrenging van een duurzaam en billijk stelsel voor het bepalen van de voor het onderzoeken van een verzoek om internationale bescherming verantwoordelijke lidstaat, de verbetering van het Eurodac-systeem, de totstandbrenging van grotere convergentie van het asielstelsel van de Unie, de voorkoming van secundaire bewegingen binnen de Unie en een sterker mandaat voor het Asielagentschap van de Europese Unie dat is opgericht bij Verordening (EU) 2021/2303 van het Europees Parlement en de Raad (5) (het “Asielagentschap”). Met die mededeling wordt beantwoord aan de oproepen van de Europese Raad van 18-19 februari 2016 en 17-18 maart 2016 om vooruitgang te boeken wat betreft de hervorming van het bestaande Uniekader teneinde een humaan, eerlijk en efficiënt asielbeleid te waarborgen....