Toelichting bij COM(2010)730 - Financiële bijstand van de Unie aan Ierland

Dit is een beperkte versie

U kijkt naar een beperkte versie van dit dossier in de EU Monitor.

dossier COM(2010)730 - Financiële bijstand van de Unie aan Ierland.
bron COM(2010)730 NLEN
datum 03-12-2010
Ierland is onlangs onder steeds grotere druk komen te staan op de financiële markten als gevolg van de toenemende bezorgdheid over de houdbaarheid van zijn overheidsfinanciën. De heersende crisis heeft immers ook dramatische gevolgen gehad voor de Ierse overheidsfinanciën. De steunmaatregelen voor de banksector omvatten aanzienlijke kapitaalinjecties en hebben de verslechtering van de overheidsfinanciën als gevolg van de recessie nog aanzienlijk verergerd. Momenteel maakt de markt zich vooral zorgen over het feit dat de solvabiliteit van de Ierse overheid en die van het bankstelsel tijdens de crisis onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn geraakt; dit heeft geleid tot een forse stijging van het rendement van de Ierse overheidsobligaties, terwijl het binnenlandse bankwezen in feite geen toegang meer heeft tot internationale marktfinanciering en voor zijn financiering steeds meer op het Eurosysteem aangewezen is.

In het licht van deze ernstige economische en financiële verstoringen heeft Ierland op 21 november 2010 officieel om financiële bijstand van de Europese Unie, de lidstaten van het eurogebied en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) verzocht ter ondersteuning van een beleidsprogramma dat erop gericht is het vertrouwen te herstellen, de economie wederom op een duurzaam groeipad te brengen, en de financiële stabiliteit in Ierland, het eurogebied en de EU te vrijwaren. Met het ontwerp van economisch en financieel aanpassingsprogramma dat bij de Commissie en de Raad is ingediend, wordt beoogd het vertrouwen op de financiële markten in de Ierse banksector en het land te herstellen. Het bevat drie elementen. Ten eerste wordt er een strategie voor de financiële sector uitgestippeld, waarbij onder meer een ingrijpende afslanking, afbouw van de schuldhefboom en reorganisatie van de banksector wordt nagestreefd, aangevuld met een passende herkapitalisatie. Ten tweede wordt een ambitieuze budgettaire consolidatiestrategie geschetst die voorziet in gedetailleerde budgettaire consolidatiemaatregelen waarmee wordt beoogd de brutoschuld van de overheid op middellange termijn op een sterk neerwaarts pad te brengen. Ten derde wordt een ambitieuze agenda voor structurele hervormingen, met name op de arbeidsmarkt, gepresenteerd teneinde de aanpassing te vergemakkelijken en het groeipotentieel van de economie te versterken.

Het programma bestrijkt de periode 2010-2013. Het financiële pakket van het programma dekt financieringsbehoeften tot maximaal 85 miljard EUR: 35 miljard EUR is bedoeld ter ondersteuning van het bankstelsel en 50 miljard EUR voor mogelijke budgettaire financieringsbehoeften. De helft van de maatregelen ter ondersteuning van het bankwezen (17½ miljard EUR) wordt gefinancierd door een Ierse bijdrage via de kasreserves van de Schatkist en beleggingen van het nationale pensioenreservefonds (National Pensions Reserve Fund – NPRF). De bijstand van de Unie aan Ierland van ten hoogste 22,5 miljard EUR in het kader van het bij Verordening (EU) nr. 407/2010 van de Raad van 11 mei 2010 ingestelde Europees financieel stabilisatiemechanisme (EFSM) is er gekomen op verzoek van het land. Dit bedrag maakt deel uit van een totaal bijstandspakket van de Europese partners van Ierland ten belope van 45 miljard EUR, in combinatie met een IMF-lening van 19,5 miljard SDR (circa 22,5 miljard EUR) in het kader van een uitgebreide Fondsfaciliteit. Tegen deze achtergrond zou de verlening van de EU-bijstand aan Ierland ten belope van 22,5 miljard EUR in het kader van het bij Verordening (EU) nr. 407/2010 van de Raad van 11 mei 2010 ingestelde Europees financieel stabilisatiemechanisme (EFSM) het mogelijk maken de economie wederom op een duurzaam groeipad te brengen, ervoor te zorgen dat het bankstelsel naar behoren functioneert, en de financiële stabiliteit in de Unie en het eurogebied te vrijwaren. De bijstand van de Unie zou in maximaal 13 tranches worden uitgekeerd en aan economische beleidsvoorwaarden worden gekoppeld. Hij moet worden verleend tegen soortgelijke voorwaarden als die welke door het IMF worden gesteld.