Bijzondere wetgevingsprocedures

De bijzondere wetgevingsprocedure is een verzamelterm voor een groot aantal besluitvormingsprocedures in de Europese Unie i. Wat al die besluitvormingsprocedures gemeen hebben is dat ze een uitzondering zijn op de gewone wetgevingsprocedure i. Per bijzondere wetgevingsprocedure wordt aangegeven welke rol de verschillende Europese instellingen hebben in de besluitvorming; wie voorstellen mogen doen, wie er over mogen meebeslissen, en hoe er over voorstellen gestemd wordt.

In de Europese verdragen staat voor welke beleidsterreinen een bijzondere wetgevingsprocedure geldt.

Het vaststellen van afgeleide wetgeving i gaat volgens andere procedures. Die vallen niet onder deze categorie.

De term 'bijzondere wetgevingsprocedure' is geïntroduceerd bij de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon i (1 december 2009).

Gebruikte bijzondere wetgevingsprocedures

  • akkoordprocedure

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De akkoordprocedure wordt gebruikt bij het sluiten van veel internationale overeenkomsten i. De akkoordprocedure slaat op de rol die de wetgevende instellingen van de EU, het Europees Parlement i en de Raad van Ministers i, spelen; die keuren een overeenkomst goed of af, maar hebben verder geen invloed op hoe een overeenkomst er uiteindelijk uit komt te zien.

  • begrotingsprocedure

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De begrotingsprocedure wordt gebruikt voor het vaststellen van de jaarlijkse begroting van de Europese Unie. Voor het vaststellen van het meerjarig financieel kader wordt de instemmingsprocedure i gebruikt. En ook voor het verlenen van kwijting over de begroting geldt een andere procedure i.

  • instemmingsprocedure

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De instemmingsprocedure wordt bij enkele belangrijke besluiten gebruikt, en voor een aantal zaken waar de lidstaten meer controle over willen houden. Het woord instemming slaat op de rol van het Europees Parlement i. Dat moet een voorstel goed- of afkeuren, maar mag geen wijzigingen aanbrengen.

  • kwijtingsprocedure

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De kwijtingsprocedure wordt gebruikt om goedkeuring te verlenen aan de kwijting van de begroting.

  • open coördinatiemethode

    Deze procedure is één van de bijzondere besluitvormingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De open coördinatiemethode (OCM) wordt gebruikt voor onderwerpen waar de lidstaten nog helemaal zelf over beslissen, maar wel hun beleid op elkaar willen afstemmen. Besluiten op basis van de open coördinatiemethode leiden dan ook niet tot bindende besluiten; de lidstaten kunnen niet aan de afspraken gehouden worden. De procedure is niet in de Europese verdragen i opgenomen.

De verschillende procedures voor het wijzigen van de Europese verdragen zijn:

  • procedure zonder deelname Europees Parlement

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De procedure zonder deelname van het Europees Parlement i wordt gebruikt voor enkele economisch heel belangrijke kwesties. Het belangrijkste kenmerk van de procedure is dat het Europees Parlement geen enkele rol speelt in de besluitvorming.

  • raadplegingsprocedure

    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De raadplegingsprocedure wordt vooral gebruikt voor politiek gevoelige zaken waar de verantwoordelijkheid voor beleid vooral bij de lidstaten i zelf ligt, en waar de lidstaten het bij Europese besluitvorming unaniem eens over moeten zijn.

De samenwerkingsprocedure i wordt sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon niet langer gebruikt.

1.

Meer informatie